وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلا أَسَاطِیرُ الأَوَّلِینَ
 و زمانی که آیات ما بر آنها فرو خوانده می شود، میگویند: به تحقیق شنیدیم و اگر بخواهیم، مثل این را می گوئیم، و نیست این گفتارها، مگر اسطوره های پیشینیان.
 در کلام علی(ع) آمده است:
 هلک من ادعی وخاب من افتری.
(هلاک شد هر کسی که ادعا نمود و بیچاره گشت هر کسی که افترا بست)
 و نیز:
الا و انی رجلین رجلا ادعی ما لیس له و آخر منع الذى علیه.
 آگاه باشید، من با دو گروه مقاتله می کنم؛ مردی که مدعی نداشته اش است و دیگر، ممانعت کننده از چیزی که بر عهده دارد.
منابع:
الانفال/31
غررالحکم/792
نهج البلاغه/خ173