• ششمین لازم از لوازم درخت دین آن که:
    •  خودداری از گناهان، میوه ی آن درخت است.
    • آنگاه رسول خدا فرمود (فلا تَکمُلُ شَجَرةٌ إلأ بالثَمَر کذلکَ الایمانُ لا یَکمُلُ إلاّ بِالکَف عَنِ المحارم) پس همانگونه که درختی به کمال خودنمی رسد مگر با میوه،
    •  ایمان نیز به کمال خود نمی رسد مگر با خودداری از گناهان!
    •  بنابراین بی پروایی در ارتکاب گناه که متأسفانه ما در زندگی خود بالعیان شاهد آن می باشیم، کاشف از این است که درخت ایمان در سرزمین وجود ما به حد کمال خود نرسیده و میوه و محصول خود را نداده است!!
    •  از این رو ترس این داریم که عمر ما با همین ایمان ناقص بی ثمر به پایان برسد و با دست خالی از میوه و محصول درخت ایمان، وارد عالم برزخ و محشر بشویم و محروم از میوه ی سعادت بخش شجره ی طوبای بهشتی و مبتلا به میوه ی تلخ عذاب انگیز شجره ی زقوم جهنم گردیم.
    •  پناه بر خدا می بریم از آثار شوم بی پروایی در گناه و عصیان، نکند مغرور به ظواهر زندگی دینی خود باشیم و مخصوصا با دلگرمی به ادعای محبت خاندان عصمت به ارتکاب گناه را در وجود خود بی اثر دانسته و اطمینان به بهشتی شدن خود داشته باشیم.
    •  بحارالانوار، ج 6، ص 109