کان رسول الله یقبل الحسن و الحُسین، فقال عیینة و فی روایة غیره الأقرع بن حابس: أنّ لی عشرة ما قبلت واحداً منهم قط، فقال: من لا یَرْحَمْ لا یرخم، وفى روایة حفص الفَراء: فغضب رسول حَتٰی التمِع لونة و قال للرجل: إن کان اللَّهُ قَدْ نزع الرحمة من قلبک فما أصنع بک؟ من لم یرحم صغیرنا و لم یُعزز کبیرنا فلیس منا
روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله حسن و حسین را می بوسید. شخصی به نام عیینه یا اقرع بن حابس گفت: من ده فرزند دارم و هرگز هیچ یک از آنها را نبوسیده ام. آن حضرت صلی الله علیه و آله فرمود: هرکس رحم نکند بر او رحم نمی شود.
برپایه روایتی آن حضرت به قدری از این گفتار وی خشمگین شد که چهره اش برافروخت و به او فرمود: اگر خدا عاطفه را از دلت کنده است با تو چه کنم؟
هرکس بر خردسالان ما مهر نورزد و بزرگان ما را احترام نکند از ما مسلمانان نیسست.
منبع:
بحارالانوار، ج ۴۳، صی ۲۸۳-۲۸۲
