نگاه خود را به دنیا دگرگون کنیم

شهداء دار الفناء و شفعاء دار البقاء:

نگاه خود را به دنیا دگرگون کنیم در جمله ی اول از دنیا تعبیر به دارالفنا شده است، خانه ای که رو به فنا و زوال می رود.

 لحظه به لحظه ما رو به عالم بعدی حرکت میکنیم، عمر مادر حال فناست.

 إنَّمَا الدُّنیا دار مَجَاز و الآخرةً دارقَرار :اینجا گذرگاه و معبراست که رفتار ما در دنیا رفتار اقامتگاهی است.

 ماهیچگاه سرپل توقف نمی کنیم و خانه نمی سازیم می گوییم پل گذرگاه است.

اگر هم بخواهیم توقف کنیم دو-سه ساعتی رفع خستگی می کنیم و می گذاریم.

 ولی چگونه است که ما تمام قوای خود را برای آباد کردن این پل صرف می کنیم؟! خدا میداند که چه خرج های گزاف برای تجملاتی میشود که هیچ ارزش عقلایی ندارد.

مثلاً چه دکورها و خانه هایی میسازند!

 آیا اگر همین ها را صرف تجمل خانه ی برزخیشان کنند بهتر نیست؟ 

مگر ایمان به این ندارند که در عالم پس از مرگ زنده هستند و زندگی دارند و آنجا هم به تجمل نیازمندند؟ 

غالباً نحوه ی رفتار ما با دنیا رفتار اقامتگاهی است نه رفتار گذرگاهی و این اشتباه بسیار بزرگی است و خسرانش را بعداً خواهیم فهمید که چقدر نیرو برای آباد کردن دنیا هدر دادیم و چه بسا یک هزارم این نیرو را برای آباد کردن آخرتمان صرف نکردیم!

از ابوذر (رض) سؤال کردند : چرا ما دوست نداریم بمیریم؟ فرمود: برای این که شما دنیایتان را آباد و آخرتتان را ویران کرده اید.

البته هیچ کسی دوست ندارد از آبادی به ویرانی منتقل شود. 

اما کسی که خانه ی آخرتش را آباد کرده است هر چه زودتر می خواهد به آن خانه ی آباد منتقل شود.

 حاصل آنکه در این جمله از زیارت جامعه، دنیا به عنوان دارالفنا معرفی شده واهل بیت به عنوان شهداء دار الفنا.