• از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده است:
  •  قال حبیبی جبرئیل: ان مثل هذا الدین کمثل شجره ثابته نابته الایمان أصلها و الصلوه عروقها و الزکوه ماؤها و الصوم سعفها و حسن الخلق ورقها و الکف عن المحارم ثمرها فلا تکمل شجره الا بالثمر کذلک الایمان لا یکمل الا بالکف عن المحارم

  • و حُسنُ الخلقِ وَرَقها:خوشخویی برگ درخت دین است!
    • برگهای هر درختی زینت بخش آن درخت است؛ درخت بی برگ، نه منظری زیبا و جالب دارد و نه سایه ای برای استراحت و آسایش!
    •  برگ زینت بخش درخت دین هم خوش خلقی و خوش برخوردی با اشخاص است
    •  مخصوصا در زندگی خانوادگی یکی از عوامل از هم پاشیدن خانواده و یا بسیار تلخ و جهنمی شدن زندگی در آن خانه، سوء خلق و بدرفتاری و بدزبانی و تندی های نابجای زن و شوهر یا پدر و مادر خانواده است.
    •  فرموده اند:الحدّة من الجُنُون؛تندخویی (وزودازجا دررفتن و خشم بی مورد نمودن شعبه ای)ازجنون و دیوانگی است!
    •  شاهدش این که آدم تندخو، بعد پشیمان می شود و رفتار خود را خلاف روش عقلا می داند!
    • و إن لَمْ یَنْدِمُ وَجُنُونَهُ مُشتَخکم؛و اگر پشیمان نشد معلوم می شود دیوانگی اش پایدار است و استوار
    • حاصل این که خوشخویی، برگ درخت ایمان و زینت بخش به انسان با ایمان است.
    •  انسان با ایمان به معنای واقعی، پیوسته چهره ای گشاده و بشاش دارد.
    •  لبی متبسم و خندان، زبانی مؤدب و مهربان، رفتاری متواضعانه و خاکسار، از این جهت در میان مردم محبوبیتی خاصی دارد و جاذبه ای ممتاز که همه به سوی او کشیده می شوند و دوست دارند با او هم صحبت و هم مجلس باشند.
    • امّا آن یکی دیده می شود در عین حال که به قول خود مؤمن و مقدّس و اهل نماز و ذکر و دعا است، ولی پیوسته با قیافه ای عبوس و اخم کرده با مردم برخورد می کند و با رفتار و گفتار زننده اش، نزدیکترین کسانش را هم از خود طرد می کند! درست همانند یک درخت بی برگ خشک است که نه منظری جالب دارد و نه سایه ای آرام بخش.
    • بحارالانوارجلد70ص399