4 سال پیش در 21 دی 90 قلب احمدی روشن را با انفجار بمب از کار انداختند و 4 سال بعد از آن در 21 دی 94 قلب رآکتور اراک را درآورده و با بتون پر کردند.

 هر دو قلب به خواسته آمریکایی ها از کار ایستاد ولی عاملان هر دو نسبتی با این خاک و آب داشتند. 

قلب احمدی روشن را خیانت مزدور وطنی از کار انداخت و قلب رآکتور را شاید اجبار مردم و نظام و البته تفکر وابسته گرایی و کدخدا نوازی دولتی های متعامل.

6 سال پیش هم در 22 دی 88 قلب یک فرزند هسته ای دیگر ملت را در مقابل درب خانه اش خاموش کردند، قلب شهید علیمحمدی را.

این اتفاق ها اتفاقیست؟؟؟ 

که نیست.

این تقارن های تقویمی حامل پیغام آمریکایی هاست که به ما بفهمانند که برای تحقق خواست آمریکایی ها همواره در داخل ایران کسانی یافت میشوند که بتوانند آن را اجرا کنند و این همان بَدِ داستان است...