کشور حقیر و عقب مانده عربستان سعودی مدتهاست آشکارا پا از گلیم خود فراتر نهاده است. در فتنه ٨٨ این رژیم حامی مالی فتنه گران بود، تعرض به نوجوانان ایرانی در فرودگاه جده عملا به هیچ مجازاتی منجر نشد و در فاجعه منا هم حتی یک عذرخواهی نکردند.
همه اینها را بگذارید کنار اینکه بیش از ٥ سال است جاهلان سعودی در اندیشه تعرض به مقدسات شیعه از هیچ جنایتی صرف نظر نکرده اند و جلادان آنها خون هیچ شیعه ای را محترم نشمرده اند. درست است که سعودی در عراق، یمن، لبنان و بویژه سوریه بازی را به افتضاح ترین وجه ممکن باخته است ولی احساسات جامعه ایرانی اکنون جریحه دار است و واکنشی قاطع میطلبد. در همان ماجرای منا اگر نبود تهدید قاطع و معتبر رهبر معظم انقلاب اسلامی امیدی نمیرفت که داغدیدگان حتی به پیکر عزیزان خود دست پیدا کنند. در تمام این موارد دولت و جریان غربگرا اگر نگوییم در کنار عربستان ایستاد در بهترین حالت بی تفاوت بوده است. سعودی به عنوان حامی مالی و دوست خانوادگی این جریان همواره از نوعی مصونیت در بین آنها برخوردار بوده است. همین حالا هم میبینیم که زبان دولتیان و اصلاح طلبان چندان به درشت گویی با سعودی نمیچرخد و به متهم کردن انقلابیون داخلی راغب ترند تا ایستادگی محکم در مقابل فرزندان ابوسفیان. بهترین ایده ای که به ذهن آقایان رسیده باز هم این است که روزی سه وعده با امریکا لابی کنند و از امریکا انتظار داشته باشند که عربستان را کنترل کند غافل از اینکه عربستان همچنان- لااقل تا آنجا که به ایران مربوط است- چیزی بیش از یک احمق امربر برای امریکا نیست.
بی شک آنها که در سوریه و عراق سعودی را خوار کرده اند این بار هم به گونه ای که تاریخ به خاطر بسپرد آن را تادیب خواهند کرد اما مردم این را از یاد نخواهند برد که دوستان خوب امریکا مختصر ارادتی به عربستان هم دارند علی الظاهر.
