واژه در واژه ی خود متن لهوفی شده‌ای

چه قَدَر از تو هجا کم شده! دستانت کو؟

حرفی از مشک مزن، گوهر دندانت کو؟

علم و بیرق تو دست حسود افتاده ست؟

قامت خیمه‌ام از ضرب عمود افتاده ست؟

خیز از جا بنگر پشت مرا خم کردی

ماه برخیز! مرا ماه محرّم کردی...