اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الْمَلائِکَةِ الْمُحْدِقینَ بِکَ، وَالْحآفّینَ بِقَبْرِکَ، یا مَوْلاىَ یا اَمیرَالْمُوْمِنینَ،
پیامبر اکرم(صلوات الله) میفرماید:
صبحگاهی جبرئیل با شادی و حالت بشارت بر من وارد شد.
گفتم حبیب من چه شده تو را خوشحال و بشارت رسان میبینم؟
پس گفت: ای محمد! چگونه خوشحال نباشم و حال آن که چشمم بخاطر اکرامی که خداوند نسبت به برادرت و جانشینت و امام امتت علی بن ابی طالب روا داشته، روشن شده است،
پس پیامبر اکرم(صلوات الله) فرمود: چگونه خداوند برادرم و امام امتم را گرامی داشته است؟
گفت: خداوند با عبادت دیشب علی بر ملائکه و حاملان عرش مباهات نموده است.
و فرموده است: ملائکه من نگاه کنید به حجّتم بر بربندگانم در زمین بعد از پیغمبرم،
براستی صورت و گونه اش بر خاک نهاده است
بخاطر تواضع در مقابل عظمت من،
شما را شاهد میگیرم که او (علی) پیشوای مخلوقم،
و سرپرست مردمان من میباشد.»
( بحارالانوار، داراحیاء التراث العربی، ج 41، ص 21 ذیل روایت 28.)
نیمه شب زمزمه ای هست بلند / که مرا میگسلد بند از بند
هست جانسوزتر از ناله نی / کرده صد ناله به یک زمزمه طی
چه روان بخش صدایی دارد / سوز عشق است و نوایی دارد
بس که با شور و نوا دمساز است / به سماوات طنین انداز است
آسمانها همه با آن عظمت / رفته زین حال فرو در حیرت
دشت و صحرا همه در بهت و سکوت / که بلند است نوای ملکوت
این نوای ابدیت ازلیست / شاید آهنگ مناجات علی است
نیمه شب خلوت و رازی دارد / با خدا راز و نیازی دارد
مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَظیمُ وَاَ نَا الْحَقیرُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْحَقیرَ اِلا الْعَظیمُ
