از مهمترین وسائل ارتباط بندگان با الله است، و روح هر عبادتی قرب به خداوند و راز و نیاز با او می باشد.
انسان برای تقویت ارادۀ خویش و برطرف ساختن نا راحتیهای خود به تکیه گاهی احتیاج دارد که او را یاری و مدد نماید و آن همان ذات پاک الله است و اگر ما کمی دقیق در مسألۀ دعا بنگریم می بینیم که همۀ موجودات در حال در خواست از خداوند جل وعلا شأنه میباشند.
دعا چراغ امید را در انسان روشن میسازد، و انسان بوسیلۀ دعا و تضرع شایستگی بیشتری برای بدست آوردن فیوضات خداوند حاصل میکند. وقلب و روحش از طریق دعا پیوند نزدیکی به خداوند پیدا می کند.
نمونه ای از دعای پیامبران (علیه السلام) در قرآن :
حضرت ابراهیم (علیه السلام) این چنین با پروردگار خودش راز و نیاز می کند :
((رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِیمَ الصَّلاَةِ وَمِن ذُرِّیَّتِی رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاء * رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِلْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ یَقُومُ الْحِسَابُ))
ای پروردگار من، مرا برپادارندۀ نماز بگردان، و از اولاد من (نیز). ای پروردگارما، دعای مرا قبول بفرما، ای پروردگارما، مرا و (نیز) مادر و پدر مرا و همۀ مسلمانان را در روزیکه حساب برپا میشود بیامرز ...
ابراهیم : 41-40
