همیشه زیاد در احادیث و روایات و قرآن و و ... زیاد خواندیم که تفکر کنیم:
مانند: «أَ فَلا تَعْقِلُون»، «أَ فَلا تَتَفَکَّرُون» و «أَ فَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآن»
اما ایا هیچ وقت در مقایسه عمل با تفکر و بدون تفکر تاملی داشته ایم ؟
در زندگی امروز ما کمتر به این مقوله توجه می کنیم که ابتدا به سرانجام یه کار توجه کنیم و ببینیم آیا این عمل به درد ما می خورد یا نه و اگر به درد بخور بود انجام بدهیم ؛ حال معنای به درد بخور بودن هم این است که بررسی کنیم آیا این عملی که ما انجام می دهیم مایه رشد و هدایت ما می باشد یا نه
از دیگر ویژگی های سبک زندگی این است که پس از تفکر صحیح در مرحله انجام یک کار تدبیر لازم به خرج بدهیم
1-قبل از اینکه دست به کاری بزنیم سرانجام آن را بررسی کنیم اگر مایه فساد بود از آن دوری کنیم و اگر مایه رشد برای انسان بود به آن عمل کنیم
2-سعی کنیم در زندگی اساس را برای آینده نگری نیکو بنا کنیم یعنی مبنای کلی زندگی در جهت آینده نگری نیکو باشد
3-تدبیر تکمیل کننده اندیشه و همت است ؛ یعنی در امور ابتدا باید اندیشه کرد و سپس تدبیر به خرج داد و با همت خود عمل کرد
امام جواد (ع) می فرمایند: فاش کردن چیزی پیش از استحکام آن باعث فسادش می گردد
پ ن :مسلما هر کسی بدون توجه به فرجام کاری وارد آن شود خود را در معرض رخداد های ناپسند و زشتی قرار می دهد.
