سکانس دوم:
چند وقت بعد صدای یک عده از داخل کشور در می آید و حرفشان اینست که شما بسیاری از موارد مذاکره را سانسور کردید! چرا از دادن جزئیات مذاکره و آنچه توافق کرده اید به مجلس شورای اسلامی ترس دارید؟
مجلسی ها از دکتر ظریف و تیم مذاکره کننده درخواست جواب گویی به شبهات و گزارش دادن از مذاکرات را دارند
و البته مسئولان دولتی دست و پا شکسته جواب برخی ایرادات توافق را میدهند و در برابر برخی دیگر از آنچه که گفته میشود سانسور شده بود سکوت یا مغالطه میکنند
هرچه طرف های مقابل جزئیات بیشتری از مذاکرات را منتشر میکنند مذاکرات بیشتر دچار تشکیک میشود
سکانس سوم:
چندی بعد...
آمریکا برای ایران خط و نشان میکشد و البته بعد از گذشت یک الی دو ماه از توافق، به بهانه نقض حقوق بشر(عدم آزادی جنسی) و حمایت از تروریست(حمایت از لبنان) تحریم های جدید میکند
مسئولان دولتی ایران در جواب میگویند:این رفتار ها اخلاقی نیست و مخالف با روحِ مذاکرات است
آمریکا میگوید:ما گفته بودیم که اگر هم توافقی شود فقط تحریم های مربوط به هسته ای را شامل میشود نه تحریم های مربوط به حقوق بشر و حمایت از تروریست
و مردم ایران در شوک و حیرت هستند...
سکانس چهارم:
قیمت کالاها تغییر زیادی نکرده و تقریبا همه چیز مثل قبل است
حالا که جزئیات بیشتری از مذاکرات منتشر شده مردم مثل روزهای اول توافق خوشحال نیستند
مردم دچار شک میشوند که چرا تغییر خاصی دیده نمیشود؟! آیا ایراداتی که نسبت به مذاکره وارد میشود حقیقت دارد؟
سکانس پنجم:
مسئولان دولتی میگویند آنچه ما در لوزان انجام دادیم توافق نهایی نبود و مذاکرات همچنان ادامه دارد مردم توقع زیادی از مذاکرات لوزان نداشته باشند،مذاکرات های اصلی در اینده انجام خواهد شد
و مردم بازهم با کلی سوال و تردید نسبت به مذاکرات گذشته و با امید به آینده و مذاکراتی جدید به زندگیشان ادامه میدهند
و مذاکرات همچنان ادامه دارد....
____________________________________
پ ن :
اگر توافق جامع و کاملی انجام شود ما هم بسیار خوشحال میشویم
اما اگر این حرف ها را میزنیم بخاطر بی اعتمادی به تیم مذاکره کننده نیست
بلکه بخاطر بی اعتمادیمان به طرف های مقابلِ مذاکرست
مذاکره از نظرِ طرف مقابل یعنی اینکه:هرچه ما میگوییم شما بگویید چشم و توقع نداشته باشید ما چیزی به شما بدهیم مگر امتیازات بسیار اندک
طرف مقابل هیچ ابایی ندارد که موارد توافق را رعایت نکند یا اصلا توافق را نقض کند
