ولى اگر خدمت به خلق ، هدف اش جلب رضایت خدا باشد، نه جلب توجه خلق،مورد تایید اسلام است. این دو تبصره تفاوت معنویت توحیدى و اسلامى را، با معنویت هاى قلابى ، شرک آمیز و خرافى متمایز مینماید.
شعار ما ، خدمت به خلق، اما نه براى خلق،بلکه براى خدا، صددرصد براى خدا اما در خدمت خلق است.
عبادت خلاصه در خدمت به خلق نمیشود، اما راه خدا جدا از خدمت به خلق نیست. هیچکس نمیتواند بگوید که من تنهایی دارم راه خدا را میروم و به مردم کارى ندارم. اینرا هم نمیشود گفت که من دارم به خلق خدمت میکنم و به خدا کارى ندارم، این هم دروغ است. اینها دو تا دروغ بزرگ است. فقط کسى خالصاً به خلق میتواند خدمت کند که براى خدا این کار را انجام دهد. "امام ، دولت خوب و پابرهنه هاى جهان٢" سال١٣٨٦
