ایمان ریشه دین

رسول اکرم فرموده است:

(إنَّ مَثَل هذا الدّین کمَثَل شجَرَة ثابتة)؛

البته هر درختی ریشه ای دارد و ساقه ای و شاخه ای و برگهایی دارد و میوه ای. آنگاه فرمود:

(اصلها ایمان)ریشه ی این درخت ایمان است.

ایمان همان اعتقاد و باور و یقین است که یک مسلمان باید نسبت به عقایدش داشته باشد.

 یعنی با فکر و تعقل در حدّ توانایی اش از هر طریق ممکن این حال یقین و باور راجع به توحید و نبوت و امامت و معاد در قلبش پیدا شود که تقلید در اصول عقاید کافی نیست. 

مثلاً والدینم گفته اند: خدا هست، من هم می گویم خدا هست، استاد و معلم می گویند نبوت و امامت و معاد در کار است، من هم می گویم هست. این ایمان و یقین از روی تعقل نیست و طوطی وار است و کافی در نجات انسان نمی باشد!

 البته تقلید در فروع دین لازم است و راهی برای افراد عادی غیرفنی جز تقلید وجود ندارد؛

 مثلاً در احکام نماز، قرائت نماز ظهر و عصر باید آهسته خوانده شود و در نماز مغرب و عشاء و صبح باید مردها در حمد جهر(بلند خواندن) به قرائت داشته باشند و وضو و غسل و تیمم باید چنین و چنان باشد. تنها راهش اخذ فتوا ازآقایان فقها و مجتهدین است که اهل استنباط احکام از کتاب و سنت می باشند.

 تقلید در فروع دین از قبیل رجوع بیمار به طبیب است.

 ابتدا باید آدم بیمار طبیب را به تخصص در فن پزشکی بشناسد و سپس به او رجوع کرده از او نسخه بگیرد و طبق آن نسخه عمل کند و دیگر حق او نیست که از طبیب بپرسد این دارو چرا مؤثر در علاج بیماری من است و آن غذا چرا مضر به حال من است و... چه این که فهمیدن این امور، احتیاج به تخصص در فن پزشکی دارد و بیمار اهل فن نیست.

 تقلید در مسائل مربوط به فروع دین نیز از این قبیل است!

 افراد عادی از مسلمانان که اطلاع از موازین فنی فقهی ندارند، موظفند برای به دست آوردن احکام دینی خود به فقیه مجتهد جامع الشرایط که با در دست داشتن موازین و مبانی فقه از قرآن و روایات معصومین علت استنباط احکام خدا می نماید؛ رجوع کنند و از او در شئون مختلف زندگی خود فتوا بگیرند و طبق آن عمل کنند.