به نقل مرحوم صدوق (رض) راوی گفته از امام صادق:شنیدم که می فرمود (إنّ لصاحب هذا الأمرغیْبَةً لابُدّمنهایرتاب فیها کُلّ مُبتطل)؛ به یقین صاحب این امر امام عصرغیبتی خواهد داشت، آن چنان که هر آدم باطل خواه بهانه جویی در امر امامت او به شک وارتیاب(تردید) مبتلا می گردد.

 راوی سؤال می کند یابن رسول الله چرا او باید از نظرهاغایب باشد؟فرمود:

(لأمر لم یؤذن لنا فى کشفه) ما از جانب خدا مأذون نیستیم که سراین مطلب را فاش کنیم. بعد فرمود:(إنَّ وَجْه الحکمَة فى ذلک لا ینکشف إلاَّ بَعْدَ ظهوره،رمزحکمت دراین مطلب بارز نخواهد شد تا وقتی که خودش ظهور کند. آنگاه امام صادق تشبیه به جریان ملاقات حضرت موسی با حضرت خضر: فرمود که حضرت خضر . کارهایی انجام میداد وحضرت موسی که از رمز آن کارهاآگاه نبود اعتراض می کرد تا هنگام فراق و جداییشان که رسید جناب خضر به رموز کارهایش را برای جناب موسی : آشکار ساخت که سر سوراخ کردن کشتی و کشتن آن پسر بچه و مستقیم ساختن دیوار در شرف انهدام چه بوده است.

مسأله ی غیبت طولانی امام عصر شاه نیز رازی دارد که تا ظهور نکرده است عیان نخواهد شد. سپس امام در ادامه ی سخن فرمود: (یابنَ الفضل (اسم راوى) إنّ هذا الأمر آمرُ مِن أَمر الله تعالی وسرمن سرالله وغیب من غیب الله و متی علمنا آنه عزوجل حکیم صدّقنابان افعاله واقوله کلها حکمه وان کانَ وَجهها غیرَ مُنکشف لنا)" حقیقت این که این امر غیبت طولانی امام عصر امری است از امور مربوط به خداوند تعالی و سازی است از اسرار خدا و مطلب پنهانی است از مطالب پنهان خدا ما وقتی این را دانستیم و معتقد شدیم که خداوند عزوجل حکیم است، تصدیق می کنیم که تمام کارها و گفتارهایش بر اساس حکمت است اگرچه رمز و راز حکمتش برای ما روشن نباشد.

ما اعتقاد به اصل حکمت در کارهای خدا داریم نه علم به رازورمز حکمت آنها. البته ممکن است ما به فواید حکیمانه ای از آن پی ببریم، امّا نمی توانیم به علت اصلی و واقعی آن پی ببریم و لذا از خود حضرتش نیز در زمان غیبت صغری از طریق مکاتبه و ارسال نامه به وسیله ی نواب خاص سؤالاتی در این باب می شدو جواب از ناحیه ی مقدّسه می آمد.