وینستون چرچیل -که انگلیسی ها هنوز او را معلم خود می دانند- جایی گفته است کسی که به تمساح غذا می دهد، خود آخرین طعمه او خواهد بود. اصلاح طلبان در ایران، تا امروز بهترین دوستان انگلستان در ایران بوده اند.
تمساح انگلیسی در این سال ها، بویژه از 88 به این سو، کم از دست و دهان این جماعت ارتزاق نکرده است. بنابراین، به خاطر روی زمین نماندن حرف چرچیل هم که شده، نباید در بلعیدن آنها تردید می کرد. نسخه پیچی دولت انگلیس برای انتخابات ایران، در حکم همان حمله فرجامین تمساح است به هالویی که سال ها خوش خیالانه به آن غذا داده و متوهمانه تصور می کرده جانور وحشی را به دوست خود بدل کرده است. اصولگرایان برای معرفی ماهیت حریفان خود به مردم اکنون کاری بسیار سهل در پیش دارند؛ فقط کافی است بگویند: اینها انگلیسی هستند!
چرچیل یک جمله دیگر هم دارد؛ می گوید: اگر حرفتان را بخورید، سوء هاضمه نمی گیرید!
