• انقلاب‌ ما دارای دو بعد بود: بعد داخلی و بعد خارجی. در بعد داخلی، ملت‌ فداکار ایران‌ زندگی دست‌ساخته‌ی فرهنگ‌ غرب‌ و آلوده‌ به‌ فساد قدرتهای استکباری را به‌ زندگی اسلامی که‌ آرزوی همه‌ی مردم‌ ایران‌ بود ـ تبدیل‌ کرد. در این‌ بعد، پیشرفتهای بسیار چشمگیری هم‌ پدیدار شد.
    • امروز روحیات‌ و واقعیات‌ زندگی ملت‌ ایران‌، با آنچه‌ که‌ قبل‌ از پیروزی انقلاب‌ وجود داشت‌ و دستهای استعماری روی آن‌ کار کرده‌ بودند، تفاوتهای بسیار زیادی دارد. البته‌ نمیگوییم‌ که‌ امروز زندگی ما کاملا اسلامی است‌; ولی معتقدیم‌ در مقایسه‌ با گذشته‌، به‌ مراتب‌ به‌ زندگی اسلامی نزدیک شده‌ایم‌ و باید تلاش‌ کنیم‌ که‌ باز هم‌ نزدیکتر شویم‌.
  • اهمیت‌ بعد خارجی انقلاب‌، کمتر از بعد داخلی آن‌ نیست‌. در بعد خارجی، انقلاب‌ ما توانست‌ ملتهای مسلمان‌ را با هم‌ آشنا، و نسبت‌ به‌ یکدیگر دلسوز و علاقه‌مند کند. سالهای متمادی استعمار در میان‌ کشورهای اسلامی کار کرد، تا آنها را از هم‌ جدا کند و یا در مقابل‌ یکدیگر قرار دهد; فارس‌ در مقابل‌ عرب‌، هر دو در مقابل‌ ترک، هر سه‌ در مقابل‌ ملت‌ پاکستان‌، و همه‌ در مقابل‌ ملتهای دیگر مسلمان‌. استعمار قصد داشت‌ با این‌ کار، بین‌ کشورها و دولتها، مرزهای جغرافیایی و نژادی و ملی به‌ وجود آورد. این‌که‌ امروز میبینید بعضی از سلاطین‌ و رؤسای دست‌نشانده‌ی استعمار فریاد ملیت‌گرایی و قومیت‌گرایی را در دنیا سر میدهند، در اصل‌ همان‌ خطوط و روشهای استعماری را دنبال‌ میکنند.
    • انقلاب‌ ما ملتها را با هم‌ آشنا و نزدیک کرد. 
    • باید این‌ دو بعد را با کمال‌ جدیت‌ مورد توجه‌ و نظر قرار دهیم‌; والا اگر خدای ناخواسته‌ راه‌ و وصیت‌ امام‌ فراموش‌ بشود ـکه‌ ان‌شاءالله‌ هرگز فراموش‌ نخواهد شد نتایج‌ زحمات‌ طولانی آن‌ بزرگوار از بین‌ خواهد رفت‌.
    • امروز هر دو بعد انقلاب‌ برای ما حایز اهمیت‌ است‌. در بعد داخلی، باید تمام‌ اقشار ملت‌ و مسؤولان‌ و علمای اعلام‌ و معلمان‌ و گویندگان‌ و نویسندگان‌ و سازندگان‌ و برنامه‌ریزان‌ و سیاستگذاران‌ تلاش‌ کنند، تا باز هم‌ جامعه‌ را به‌ سمت‌ زندگی اسلامی جلوتر ببریم‌ و به‌ آرمانها نزدیکتر کنیم‌.