• اهل خیر، اصلاً و ابداً، برای هیچ احدی، بد و شرّ را نمی‌خواهند امّا اگر یک کسی در عالم، شرّ به وجود آورد، دیگر ساکت نمی‌نشینند؛ یعنی همان رحمة للعالمین، «أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّار» می‌شود. همان امیرالمۆمنین که آن قدر دریای رحمت است؛ چنان می‌جنگد و در میدان نبرد شجاعت دارد که آن کسانی که نخواستند خودشان را خیر کنند و بناست شرّشان عالم را فراگیر شود، از بین می‌برند.

  • برای اینکه به این خصلت‌ها گرفتار نشویم، باید مواظب باشیم. اوّلاً هرچه که از شرّ به وجود می‌آید، به واسطه توجّه به نفس امّاره است. گاهی آیت‌الله العظمی بهجت، آن بهجت القلوب در مباحثشان، نکته‌ای را بیان می‌فرمودند که خیلی زیبا بود. می‌فرمودند: تمام بدی‌ها به خاطر توجّه انسان به خویشتن خویش و نفس خود است
  • از مهم‌ترین پیش نیازهای تخلّق به این اصل، برخوردار بودن از «اخلاق حداکثری» و تبدیل شدن «من» به «ما» می‌باشد که این نیز از مهم‌ترین ملزومات حیات «انسانی» می‌باشد.
  • حضرت زهرا(سلام الله علیها) اگر در طول شب برای همسایگان و دیگران دعا می‌کند عملاً نیز در شب عروسی، پیراهن خود را به دیگری می‌بخشد و برای دیگری «خواستن» را در عمل نشان می‌دهد
  • مواظب باشید که از شرّ، پرهیز کنید، «فَإِنَّکَ تُنِیلُهُ نَفْسَکَ قَبْلَ عَدُوِّکَ وَ تُهْلِکُ بِهِ دِینَکَ قَبْلَ إِیصَالِهِ إِلَی غَیْرِکَ» چون در غیر این صورت، پیش از این که بخواهی آسیب به کسی برسانی؛ دین خودت را به هلاکت می‌اندازی و به تباهی می‌کشی. پس شرّ این است و خیلی باید مواظبت کرد.
    • تمام بدی‌ها به خاطر توجّه انسان به خویشتن خویش و نفس خود است!