شک

تردیدى نیست که این بیمارى نفس را فاسد و هلاک مى‏کند زیرا شک، منافى یقین است و ایمان بدون یقین تحقّق نمى‏یابد.

قرآن کریم، افرادی از قوم حضرت نوح، حضرت هود،حضرت صالح، حضرت موسی حضرت یوسف و پیامبراسلام علی‌نبیّناوآله‌وعلیهم‌السلام را به علت شک داشتن آن­ها سرزنش می­کند و شک را نوعی پلیدی دانسته است که خداوند آن را بر افرادی که ایمان نمی­آورند القا می­کند و سینه­ آنان را به شکلی بسیار رنج­آور تنگ می­کند؛ همان­طور که امام صادق(ع) در آیه شریفه­ «... کَذلِکَ یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذینَ لا یُؤْمِنُون» فرمودند: منظور از رجس (پلیدی) در این آیه، شک است

علامه­ی طباطبایی(ره) شک را از مصادیق تعبیر ­«مرض قلبی» در قرآن می­داند که دل­های مبتلایان به آن به پر کاهى مى‏ماند که هر لحظه دستخوش نسیم‏ها گشته، به این سو و آن سو کشیده مى‏شود.