تا به حال به این فکر کرده اید که اگر انسان ها اسم نداشتند چطور میخواستید با آنها ارتباط برقرار کنید؟
تا به حال به این فکر کرده اید که نامگذاری، نوعی احترام به افراد است؟
در سبک زندگی دینی شما با انسانها به عنوان انسان سر و کار ندارید، بلکه به عنوان اشرف مخلوقات خدا با او رابطه برقرار میکنید.
این رابطه از این جهت باید در چارچوب احترام و ادب باشد که شما با اشرف مخلوقات سرو کار دارید، یعنی دارید از دریچه رابطه با خدا با این فرد و یا افراد رابطه برقرار میکنید. در واقع دین به شما می آموزد که چگونه به مخلوقات خدا احترام بگذارید. به انسانهایی که بهترین مخلوقات خدایند احترام بگذارید. اولین نشانه ادب، بکار بردن درست نام فرد است.
رعایت ادب، احترام و محبت در چارچوب رابطه خدایی معنا پیدا میکند
خدا می فرماید: مومنین بین خودشان با مهربانی و رحمت برخورد میکنند و با دشمنان برخوردی شدید دارند. این یعنی اینکه ادب و احترام و محبت برای مخلوقات به تناسب رعایت شئونشان متفاوت می شود.
اگر انسانی که اشرف مخلوقات است، از دایره انسانیت خارج شد، دیگر احترام و ادب انسانی درباره اش جاری نمی شود چون او از حیوان هم پست تر شده است(اولئک کالانعام بل هم اضل)
اگر انسانی دشمن خداست، و با شما دشمنی می کند شما باید با او شدید برخورد کنید و ادب مومنانه را در برابر او رعایت نکنید اما معنایش این نیست که شما هم مثل او بشوید. یعنی نباید هر حرفی که او زد و هر جوری که او رفتار کرد با او رفتار کنید چون شما مومنید و سبک زندگیتان مومنانه است.
کسی که در برابر مومنان رحمت، ادب، مهربانی و احترام را رعایت نمی کند ولی در برابر دشمن از ادب و احترام دم می زند، در واقع نفاق درونی خودش را آشکار می کند. او مومن نیست و سبک زندگیش هم مومنانه نیست
