تا برسه به پانزده روز قبل از پیمان احتمالی با صاحبان همان آواکس‌ها!
که نکنه یه وقت به بهانه‌ی کم آبی، شعب ابی طالب هشت ساله‌ی دفاع مقدس رو فراموش کنید و همه‌چیز رو گره بزنید به رفاقت با دشمن!
قرینه‌های این داستان مثل پروژکتور همه چیز رو روشن میکنه:
چرا از بین این همه شهید مفقود شده، غواص‌ها و دلیران اروند باید بیان!؟
چرا دست بسته باید بیان!؟
چرا بعد بیست و هشت سال، و دو هفته قبل از انعقاد پیمان احتمالی و مشکوک با آمریکا باید بیان!؟
چرا کسانی باید بیان که آمریکایی‌ها سبب لو رفتنشون شدن!؟
الکی نیست که میگن شهدا راه‌های آسمان رو بهتر از راه‌های زمین میشناسن، و کسی هم که آشنا به را‌های آسمان باشه، خیلی خوب میدونه که چه موقعی باید خودشو نشون بده!
