دلیل اصلی آن اخراج افراد قدیمی و حرفه ای از این مجموعه به علت تنگ نظری های سیاسی می باشد. در چند روز گذشته از دوستان انتشارات روایت فتح شنیدم که متاسفانه بخش کتاب این مجموعه هم درآستانه تعطیلی می باشد. معلوم نیست مسئولین اگر از رهبری جمله "حیف است که این کار تعطیل شود" را نشنیده بودند، می خواستند چه بلایی بر سر این مجموعه بیاورند!؟!
****
پس از قطعنامه 598 مردم برای شادی به خیابان ها نیامدند اما چه شده است که بعد از توافق های هسته ای، اکثر مردم خوشحالند و حتی بعضی به خیابان ها می ریزند؟!
به نظر، دلیل اصلی آن کمرنگ شدن فرهنگ مقاومت و ایثار بین مردم باشد. این مسئله دلایل بسیار زیادی مانند بی کفایتی مسئولین، اختلاس، تهاجم فرهنگی و ... که باعث دلسردی مردم شده است.
اما یکی از عوامل مهم این مسئله، که کمتر به آن توجه شده است، عدم انتقال فرهنگ ایثار و مقاومت به نسل فعلی می باشد. نسل امروز با شنیدن جمله "یک نان را ۳۶ میلیون نفر می خوریم اما زیر بار ذلت نمی رویم" می خندد و با پوزخند از آن می گذرد زیرا باور نمیکنند روزگاری در این کشور مردم ساعت ها در صف نفت می ایستادند در حالی که جگرگوشه هایشان در حال جنگ برابر با دشمنان بودند. مردم در آن شرایط به سختی زندگی می کردند ولی از آن لذت می بردند زیرا سبک زندگی مقاومتی در جریان بود و مبارزه با استکبار بزرگترین ارزش زندگی ها بود.
****
سخن این است که برای انتقال فرهنگ پارامترهای بسیاری وجود دارد و روایت فتح را می توان به عنوان قطعه کوچک اما مهم از این پازل دانست. البته سایر قطعات این پازل هم هم وضعیت بهتری ندارند. سینما، تئاتر، موسیقی، کتاب و ...
شاید بهتر باشد نهادهای نظامی-فرهنگی به جای صرف هزینه های هنگفت برای رصد دشمنان و برنامه ریزی برای مقابله با آن ها تحت عنوان فراماسونری، غرب شناسی و ... کمی به فکر حفظ داشته ها و سرمایه های خودمان باشند...
