لا اکراه فی الدین منافاتی با آزادی های فردی و اجتماعی ندارد

در این جا برای آشکار شدن شیرینی و لطف آنچه خداوند در قرآن بیان نموده بیان آیه مذبور به صورت کامل و نظری دوباره به آن البته از این زاویه ی جدید خالی از لطف به نظر نمی رسد: <<لا اکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی فمن یکفر بالطاغوت و یؤمن بالله فقد استمسک بالعروه الوثقی لانفصام لها و الله سمیع علیم. الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور و الذین کفروا اولیائهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات اولئک اصحاب النار همخالدون>> 
<<کار دین به اجبار نیست، راه هدایت و ضلالت بر همه روشن گردید. پس هر کس از راه کفر و سرکشی برگردد و به راه ایمان و پرستش خدا گراید، به رشته ی محکم و استواری چنگ زده است که هرگز نخواهد گسست و خداوند بر هر چه خلق گویند و کنند، شنوا و داناست. خدا یار اهل ایمان است، آنان را از تاریکی ها بیرون رهانده و به سمت روشنایی می برد و آنان که راه کفر برگزیدند سر رشته ی کار ایشان به دست طاغوت است آنان را از روشنایی بیرون و به تاریکی ها می افکند. آنان اهل دوزخند و در آن تا ابد به سر خواهند برد.>>
به یک نکته جالب هم در همین جا توجه کنیم که تاریکی در این جا جمع بسته شده ولی نور مفرد است یعنی هدف واقعی زندگی همه ی انسان ها یکی است و نور یکی است اما اهداف کاذب و متفرقه فراوانند و این هم نکته ظریفی بود که بت تعمق در آیه میشد استنباط کرد.