هر که گرگـــــش را در اندازد به خاک//رفتــــه رفتــــــه می شود انسان پـــــاک
و آن که از گرگش خورد هر دم شکست// گر چه انسان می نُـــمایند، گرگ هست!
و آن که با گرگش مــــــــدارا می کند،//خلـــــق و خوی گـــــــرگ پیدا مــــی کند.
در جوانی جان گرگت را بــــــــــگیر!//وای اگر این گرگ گردد با تــــو پیــــــــر
مردمان گر یکدگر را مــــــــــی درند// گرگ هاشـــــــــان رهــنما و رهبــــــرند
و آن ستمــــکاران که با هم محرم اند // گرگ هـاشـــــــــــــان آشنایان هــــــــم اند
