«اهانت» و «تحقیر» از مختضات زشت وغیر قابل دفاع زبان است.هر زبانی که به اهانت باز شود، بی گمان الوده شده است، وخود را تحقیرنموده است.
در حدیثی از پیامبر اسلام آمده است:
أَذَلُّ النَّاسِ: مَنْ أَهَانَ النَّاسَ
ذلیل ترین مردمان، کسی است که به مردم اهانت روا دارد.
امام صادق فرموده است:
لا تحقروا مومناً فقیرا،فان من حثرمومناً او استحفت به،حقرهُ الله ولم یزل تاً حتى یرجع عن حقرته او یتوب
هیچ مؤمن فقیری را تحقیر نکنید، به درستی که هر کسی که مومن تهیدستی را تحقیر نموده و کوچکش کند، خدای او را تحقیر می کند و همواره مورد خشم و غضب خداوند خواهد بود، تا از تحقیر کردن بیرون برود، یا توبه کند.
منبع:
نهج الفصاحه/48
بحارالانوار146/75
