«اف» به لحاظ ریشهٔ لغوی «اسم فعل» است، به معنای: اتزجرُ، یعنی بیزارم.
در قرآن امده است:
فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا کَرِیمًا
به آن دو (پدر و مادر) أف مگو و آنها را آزار مده، و به آنها گفتارهای نیکو بگو.
در مجمع البحرین آمده است:
إذا قالَ الرَّجُلُ لِأَخیهِ : اُفٍّ ، اِنقَطَعَ ما بَینَهُما مِنَ الوِلایَةِ
زمانی که مرد به برادرش بگوید: اف ( از تو بیزارم) ولایت موجود در میان آنها، منقطع می شود.
سعیمان همیشه در زندگی این باشد که به دیگران و مخصوصا خانواده و پدرمادر خود احترام بگزاریم و گوش به زنگ فرمایشات آنها باشیم که هیچ کار خیری بهتر از دستگیری پدر و مادر نیست.
منبع:
الاسراء/23
mahdi yavar
