• سرچشمه بسیاری از خوبی ها ، نیکی ها و کارهای شایسته ای که از انسان سر می زند نتیجه یک راهنمای خوب و دوست شایسته در زندگی است دوستان نادان از جهتی حکم شیطان را در زندگی دارند شیطان به ظاهر خود را دوست و خیرخواه جلوه می دهد و همه رذائل اخلاقی را با وسوسه هایش زیبا جلوه می دهد.  شخصی که دوستی با شیطان را برگزیده است هیچ خیری در زندگی نخواهد دید و زندگی او سراسر شر و تیرگی خواهد بود و سرانجام سقوط خواهد نمود زیرا بالاخره صبر خداوند که والاترین و برترین دوست انسان در زندگی است به سر آمده و نابودی او فراهم خواهد شد.
    •  دوستی با مردمان دانا جلوه ای از دوستی با خداست.  دانائی مطلق مختص ذات خداوند است و همه دانائی های بشر جلوه ای از دانائی اوست . زندگی آنقدر کوتاه است که یک انسان متعهد و آگاه و هشیار با تمامی جهد و کوششی که دارد هرگز نمی تواند گوشه ای از ماموریت های اصلی خود را به انجام برساند ، بنابرین شایسته نیست که یک انسان پیروی  شیطان را  که نمادی از جهل مطلق است ، بنماید. ! 
  •  امام صادق (ع) در این باره  می فرماید:
    •      دوستی حد و مرزی دارد. هر کس آنها را مراعات کرد، دوست حقیقی است و گرنه نسبت دوستی به او نده. حدود دوستی عبارتند از : آن که نهان و آشکارش برای تو یکسان باشد ، زینت تو را زینت خود و عیب تو را عیب خویش شمارد ، اگر به ریاست و ثروت و پست و مقام برسد، رفتارش عوض نشود ، اگر تمکن پیدا کرد، ازآن چه دارد نسبت به تو دریغ نورزد و تو را در گرفتاریها رها نکند و تنها نگذارد.  (اصول کافی، ج 4)