خنده بیجا

نبی مکرم اسلام(ص) به بیان برخی عوامل غفلت زا پرداخته و می فرمایند:

• «یا اباذر! اِعلَم اِنُ فیکم خٌلقَینَ ، الضِحک من غیر عَجَبٍ وَ الکَسَل من غیر سَهوٍ؛ ای اباذر! دو خُلق ناپسند در بین شما است: یکی خنده هایی که از روی تعجب نباشد و بی مورد باشد و دیگری کسالت ها و تنبلی های عمدی که از روی سهو و فراموشی نباشد». بحار الأنوار ج ۷۴ ص ۸۲
•  مؤمن باید از خنده های بی دلیل پرهیز کند، لازم به ذکر است که اسلام مخالف شادی و خنده نیست، همانطور که در روایتی اشاره شده: انسان مومن دارای سیمایی خندان است و اندوه و غمش در دل نهفته است منتها باید توجه کرد که این شادی و خنده، بدون عمل حرام و همراه با رعایت تعادل و به دور از هر گونه افراط و تفریط باشد، بنابراین خنده گناه آلود یا قهقهه های بی دلیل، ریشه در غفلت و خدا فراموشی دارد.
• در روایتی تکان دهنده از امام صادق (ع) می خوانیم: خنده فراوان قاتل دل است، دل را می میراند و دین را آب می کند همانطور که آب، نمک را در خود حل می کندکافی ج۴ ص۴۸۶