•  افراد در مراتب ایمان و شخصیت گوناگون هستند.
  • امام صادق(ع) می‏فرماید: «الایمان حالات و درجات و طبقات و منازل» ؛ «ایمان در افراد حالات گوناگون و درجات و نیز مراحل و مراتب مختلفی دارد»اصول کافی ج 2، ص 38. 
  • بنابراین نمی‏توان از همگان انتظار عالی‏ترین هدف را داشت. برای کودک ابتدایی نمی‏توان توضیح داد که اگر تحصیل علم را ادامه دهد، در آینده از شخصیت‏ها و رجال برجسته خواهد شد و چه بسا قدرت علمی او ماه و اختر را تسخیر کند؛ بلکه کودک را با تشویق و احیاناً با تهدید باید وادار به درس و مدرسه کرد.
  • مخاطبان قرآن نوعاً طبقه متوسط مردم‏اند؛، اگرچه در قرآن حکیم در بطون، ظرایف، لطایف و اشاراتش به افراد ویژه و نخبگان توجه دارد. اما اکثریت همانند دانش‏آموزان کلاس اول ابتدایی‏اند که باید دستشان را گرفت و پا به پا برد تا شیوه درست عبادت را بیاموزند و اگر آموختند، می‏یابند که تنها خداوند شایسته پرستش است: (ایاک نعبد) .
  • وَ قَالَ علیه السلام إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْک عِبَادَةُ التُّجَّارِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْک عِبَادَةُ الْعَبِیدِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ شُکراً فَتِلْک عِبَادَةُ الْأَحْرَار؛
  •  امام علی علیه السلام می فرماید: گروهی خدا را برای چشم داشت، می پرستند و این پرستش بازرگانان است. گروهی او را از روی ترس عبادت می کنند و این عبادت بردگان است، و گروهی او را سپاسمندانه می پرستند و این پرستش آزادگان است»(نهج البلاغة، ص 510، حکمت 237) 
  • اگر خدا را بخاطر ترس از جهنم و یا رفتن به بهشت بپرستیم؛ در اصل، منافع خودمان را لحاظ کرده ایم. گرچه این نوع عبادت هم مورد عنایت و مقبول شرع است؛ ولی بهترین نوع عبادت این است که عبادت به انگیزه های شخصی نباشد. چون خداوند لایق عبادت است، پرستش شود.